Τα κεφάλια κάτω...

καθώς το κρύο άρχισε και η ξάπλα γιοκ. Η εκάστοτε κυβέρνηση θα αρχίσει να μη δουλεύει πάλι και μεις οι υπόλοιποι θα δουλεύουμε με την ελπίδα μιας σύνταξης στα 70 (αισιόδοξη πρόβλεψη). Σε πολλούς λέει, αρέσουν οι πόλεις για την ανωνυμία τους. Από την άλλη, ο καθένας θεωρεί τον εαυτό του ξεχωριστό και μοναδικό. Είμαστε λοιπόν όλοι ιδιαίτεροι μέσα στην ανθρωπόσουπα της μεγαλούπολης. Η επιθυμία της ανωνυμίας φαίνεται λογική σε μια πραγματικότητα πνευματικής ένδειας στην οποία ο καθένας έχει μια κάμερα στο χέρι και προσπαθεί αδιάκριτα να βιάσει τις ιδιαίτερες στιγμές του καθενός, με έναν όρο όμως: θα πρέπει αυτές "να πουλάνε". Όλα δηλαδή έχουν ξεπουληθεί. Εύκολο χρήμα μέσω εύκολης απεικόνισης. Εγκεφαλική λειτουργία μηδέν. Φαντασία μηδέν. Δικτατορία της εικόνας και εύκολη θεοποίηση των πάντων. Γιατί να είμαι τόσο απαισιόδοξος;